- bryzgė
- bryzgė̃ sf. (4) žr. brizgas: Atplėšk man brỹzgę ronai aprišt Tvr. Ana eina, brỹzgės tęsiasi Tvr. Paskui aprišiu pirštą bryzgelè Tvr.
◊ brizgėmìs nueĩti visiškai suplyšti: Rankovės bryzgẽlėm nuė̃jo Tvr.
Dictionary of the Lithuanian Language.